... Весела ўлюлюкаў транзістарны прыёмнік, вялася жвавая і бязладная гамонка.
«Слухайце! — раптам гучна скамандаваў нардычны бландын Барбарос. — Слухайце, што гучыць па радыё, гэта ж сіртакі, сіртакі на славянскіх тэрыторыях. Усе ў кола, танчыць!»
Не, няможна забыцца на тую чароўную засяроджаную імправізацыю пасярод вясковай крамы, усяго ў некалькіх кроках ад ненькі Украіны і за тысячу кіламетраў ад Грэцыі. Нашыя павольныя рухі ўсё паскараліся і паскараліся, ператвараючыся ў імклівае кола жыццяў, лёсаў, спадзяванняў. А потым... потым будзе заўтра.