Праз дзесятак крокаў маю ўвагу прыцягнула бусляня, якое бездапаможна ляжала ў траве ўзбоч дарогі. Відаць, выпала з гнязда і знясілела. Што рабіць? Ізноў забіраць дадому, памятаючы сумны досвед ягонага папярэдніка? Не. Адшукаў у вёсцы нейкую бляшанку, нацадзіў з калонкі вады, паставіў каля самотнай птушкі. З торбы дастаў некалькі спруцянелых ужо акунькоў. Паклаў побач. Бусел не палохаўся мяне і даверліва глядзеў чорнымі гарошынамі вачэй, нібыта прасіў дапамогі. Я сыйшоў з прыкрым пачуццём уласнай подласці.