Аднойчы чэрвеньскім золкам цешча папрасіла адвесці карову на выган да пастуха, дзе збіраўся штораніцы вясковы статак. Ужо вяртаючыся дахаты, краем вока заўважыў, што на пахілым прыдарожным слупе сядзіць-хістаецца нейкая незвычайная кура. Падыйшоў — людцы мае, гэта ж сава, сонная і незадаволеная. Па-зладзейску азірнуўшыя па баках, схапіў няўклюдную птаху пад паху і подбежкі дадому....

Читает Сергей Краснобород.

Творческая мастерская «BARBAROSSA»: barbarossa18@mail.ru