Неяк крамянай раніцай, калі зіма даволі ўчэпіста трымала ў зубах зямельку, я порстка крочыў сабе па Гомелі на нараду ў няважна якую, але важную, дзяржаўную ўстанову. Збірацца на нарады начальнікі любяць з раніцы, ведама ж — адраіўся з раніцы і ўвесь дзень вольны. Спяшаюся, напрасткі праз Піянерскі сквер шыбую, даходжу да праспекта. Спыняюся ля пешаходнага пераходу, а тут замінка — бясконцай стужкай імчаць аўтамабілі, а светлафор ці ўжо, ці яшчэ не працуе. Чакаю, пакуль стае цярпення. Патроху назбіралася і мінакоў. От жа нахабства, — думаю сабе. Сам жа, калі за руль сядаю, дык кожнага пешага прапушчаю, а тут — аніякай да цябе ўвагі. Нервуюся і пачынаю разважаць услых: «Дык што ж гэта робіцца? Ну, падумаеш, не працуе светлафор...

Творческая мастерская «BARBAROSSA»: barbarossa18@mail.ru